| Historie |
Het eerste span werd samen met iemand anders gekocht zodat zowel in het span als met enkelspan gereden kon worden. Dit waren twee Gelderse vossen, een merrie en een ruin. Het span was afkomstig uit Friesland van Kreuze, deze had er zelfs mee in Amsterdam “gevaar’n”. Het was perfect ingereden en zeer betrouwbaar, er zat ook genoeg pit in (wel een beetje hard in de mond) en het toonde bijzonder goed.
Als wagen werd er een in die tijd erg populaire Duitse jachtwagen aangeschaft. De jachtwagen is gedemonteerd opnieuw gelakt en geschilderd en weer in elkaar gezet. Een nieuw stofje er op, met een wieltje wat nieuwe biezen getrokken en klaar is kees. Op een kleine schade, ten gevolge van te haastig inspannen, na heeft het altijd perfect gelopen.
Na verloop van tijd werd uitgekeken naar een vervanger voor de jachtwagen. Het was namelijk niet erg geschikt als gezelschapsrijtuig, iedereen zat een beetje apart en er was maar één goede zitbank. De koetsiersbank en de kinderzitting hadden geen goede leuning.
Er werd een Oostenrijkse wagonnette gevonden. Hij was gemaakt van kersenhout. Een elegant licht wagentje. Het reed erg comfortabel en iedereen zat dicht bij elkaar zodat er goed met elkaar gepraat kon worden. Ook deze werd gedemonteerd opnieuw geschilderd en gelakt en weer in elkaar gezet. De zitting werd opnieuw bekleed met groen kunstleer.
Onder tussen kwamen er slijtageproblemen met de Gelderse vossen. Nadat een van de twee was vervangen door een andere Gelderse vos ging de kwaliteit als span achteruit. Vooral qua conditie waren er vaak problemen. Na verloop van tijd was op de Utrechtse hengstenkeuring een tweetal WPN vossen aangeschaft. Ze zijn zowel in het tuig als onder het zadel gebracht en hebben op een gegeven moment de Gelderse vossen vervangen. Een voorzichtige poging om het geheel als vierspan te rijden mislukte jammerlijk, hoofdzakelijk door onkunde, en met de schrik in de benen werd het geheel weer uitgespannen.
Helaas hadden de WPN vossen teveel bloed voor hun koetsiers. Er was nooit echte rust in het span en het plezier in het veuren ging steeds meer achteruit na diverse kleine ongelukken en bijna ongelukken. Ook de Twenterit viel niet meer zonder kunst en vliegwerk te rijden.
Na vele kilometers werd bij Lunink een span donker bruinen gevonden. Met bles, kopersnuit en witte voetjes. Wel behoorlijk pittig maar erg eerlijk en redelijk betrouwbaar. Ze trokken behoorlijk op de teugel maar dan werd er wat sneller afgelost door een andere koetsier als je te dikke armen kreeg.
Het plezier in het veuren was weer helemaal terug. Er ontstond zelfs behoefte aan een rijtuig met meer niveau. Het principe van de wagonnette moest gehandhaaft blijven alleen moeten er meer personen op en het moest er sjiek uitzien. Vanaf dit moment ontstond een speurtocht naar de ideale break. Hij moest niet te groot zijn, omdat er een tweespan voor moest, in de toekomst moest er echter wel een vierspan voorkunnen.
Na vele kilometers en vele afgekeurde rijtuigen diende zich de ideale break aan. Er was echter een klein probleem, hij was niet te koop. Na overleg met de eigenaar mochten de maten worden genomen om hem na te bouwen als replica. Vanaf hier werd er ook de boeken ingedoken om de originele bouwwijzen te achterhalen, want er kon vanzelfsprekend alleen niet-destructief onderzoek worden verricht.
Het project heeft ongeveer drie jaar geduurd. Een jaar voor de voorbereiding en het onderzoek, een jaar voor het bouwen en een jaar voor het schilderwerk, het bekleden en het afwerken. Het bouwen van een brik is niet iets wat een man (of vrouw) alleen kan doen. Afgezien van het feit of er genoeg tijd voor vrijgemaakt kan worden, bezit èèn persoon niet genoeg ervaring in de verschillende vakmanschapsgebieden. Bijvoorbeeld Leerbewerking, Stoffering, Timmerwerk, Schilderwerk en Smitswerk zijn allen totaal verschillende werkzaamheden.Om ieder vak apart onder de knie te krijgen en voldoende ervaring op te doen kost enorm veel tijd. Vandaar dat minimaal 10 mensen substantiëel hebben bijgedragen aan de bouw van het rijtuig.
Na het gereedkomen van de break is er eerst in het driespan gereden. Er was een veulen van een van de vossen dat nog steeds bij ons rondliep en deze werd er aan gewaagd. Naderhand bleek dat het rijden van een klavertje drie moeilijker is dan het rijden van een vierspan maar het heeft allemaal goed uitgepakt.
Na verloop van tijd is er een donkerbruin reserve paard bijgekomen. Dit was een merrie en deze heeft na verloop van tijd twee mooie donkerbruine veulens gekregen. Een ervan werd afgevoerd wegens een ziekte de ander heeft nog tijden meegelopen in het vierspan. Ze werd alleen steeds onmogelijker te handhaven ten opzichte van de andere drie.
Op de markten van Zuid Laren en Hedel werden vier 1 jarige veulens gekocht. Een ervan viel af de andere drie lopen op dit moment in het vierspan met de donkerbruine merrie. Er is verleden jaar weer nieuwe aanwas aangeschaft op dezelfde markt om op den duur de merrie te vervangen.
Na het voltooien van de break hebben we nog een authentieke omnibus gerestaureerd. Tevens is er een marathonwagen gemaakt voor de wekelijkse trainingen.
Het laatste projekt betrof het ombouwen van de brik naar een hoogzit-brik. Dit heeft niet zolang geduurd als het originele project maar er zijn toch weer de nodige maanden in gaan zitten.